Parsek

Ku ez pir bêriya heval û dostê xwe bikim ewil ez li malê çaya xwe dem dikim û taliyê têm ser îternetê û weşana zîndî vedikim û heta em ji hev aciz tabanın sohbetê dikin Belê nabe weke em li cem hevdû rûdinên lê qe nebe em naxesirin lo

Kuro em di çi luxsê de bûn hayê me jê tunebû Ku lisana me dixwast em bi ereba xwe diketin û bajar bajar digeriyan Ji ber xela akaryakıt û mazotê êdî ew jî bû xeyal Ku tu miftê li erebê bixî pêncî wereqe ye Bi serê xetoyê dînik min siwarbûna erebeyê navbajêr ji bîr kiribû Piştî salên dirêj ez wegeriyam erebê navbajêr Ê teğe min wek me go nema tabana wîî Belê xelk êdî terin marsê em ji hespê dadikevin sefer Elawekîl ker jî nazire lo Ji ber yêm jî bihaye Ma erebe bê akaryakıt dimeşe Ker jî bê yêm heyra

Ka bise ez meselaya ereba jî ji wer qal bikim Yê ku emrê wan li ser sîhî ye wê bizanibe Te dî wexta telefonê desta nûh derketin pir bihabûn Kirîna telefonê li hêlkê lêgerîn li hêlkê Lêgerîn konut qas bihabû kes newêrîbu li kesî bigeriya lo

Jê re digotin qontir

Her qontirek weke deh wereqê niha bihesibînin Yanî we deh deqa xeberda sed wereqe diçû Niha em çîrokan ji hevdû re divên

Ku ne tişkî mecbûrî bûya kes li kesî nedigeriya Îja me çer dikir hûn zanin Me ewil bi heval û dosta bazar dikir Me digo binêr cilde ezê zîlekê ji tere lêxim Wexta ku min zîl li telefona te xist tu zanibe ez li qahwê me tu jî rabe were Her gerîn bi bazar bû

Îja carna em digeriyan û hevalên me telefon vedikirin Ji ber qontirek evqas biqîmet bû em bi hevalê xwe re dixeyidîn û me digo ehmaqa heram tu çima telefonê vedikî û bi lez û bez me digirt Gelek sıkıntı li ser hene Mînak du hezkiriyên hev ji ber nikarîbûn li hev bigeriyan saetê carkê zîlek ji hevdû lêdixistin Yanî digotin tu di bîra min de yî

Em û heval û dostan tim li qahwê li hevdû kom dibûn Wek niha kafe û filan bêvan jî tune bûn ha Îja telefona hevalekî ji nîv saete carkê lêdiket Wî jî venedikir û digirt Rojekê me mereq kir û me jê pirsî Kuro konut kî ye li te başkaya û tu jî venakî

Go kuro binêr in ezê ji we re bibêjim lê hûn ji kesî re nebêjin Telefona me heye lê ji ber bihayê kes li me nagere Min jî xwarziyên xwe temî kirin û min ji wan re go kî sê cara li min bigere ezê ji wan re çiqulata bikirim

Sirf ji bo ku bêje binêrin li min oburun û forsa xwe bavêje xwarziyen xwe bertîl kiribû De wer îja nekene û nevêje trajîkomîk

Ne cilde gerîn peyam jî bi du qontiran bû Ku nivîsa te sed û şêst tîp derbas dikir dibû çar qontir Ji bo ku sed û şêstî derbas neke û çar qontirê me nere me peyvên xwe kêm dinîvîsand Belê niha jî kêm tê nivîsandin Minak ji silavê slm ji merhabayê mrb Lê niha ji xemsariye Ya me ji bihabûnê bû

Heyra îja îro erebe jî bûye wek mesela telefonê Wexta xwe de telefonê me hebû lê quntirê me tunebû Erebe jî li ber deriyê herkesî heye lê benzîna wan tuneye Û çi erebeyê qerase ha Tu fedî dikî li erebê binêrî lo Lê li ber derî dirize

Belê rewşa niha ku em têdene xelaye Pêşiyên me belesebeb ne gotine camêrtî bi bêrîka vala nabe Ya na em jî zanin her roj li ger û seyranê bin abê heyran Bêrik valaye ha

Îja te dî ser nivîsa me parseke Mesela me ê asas konuta Ka îja ez mesela xwe û parsek ji were qal bikim Heyra ew ro li sûkê ez bi telefona xwe daketibûm Mi dî parsekek sınır ba min û pere xwast Û ne carek û ne dudu û ne sisê Te dî ew gotina ku sê tişt hene zik bi êş Qereçî mirîşk û mêş Tu çiqa divê kêş bêtir xwe didin pêş

Paresekê me jî bi vî hawî bû Min dî xelasî tune min rabû wereqeyak dayê û dîsa bi telefona xwe daketim Ez lê hay bûm ku parsekê min hîn ser serê min e Min dî ku bê çi awirên tûj dide min Min go heyra xêr e Wa min pere da te Tu çi li ser serê min sekîniyî

Wa li perê kefa destê xwe nerî û wa li min nêrî û got
Av bi çiqasi ye
Du wereqe ye
Nan bi çiqasî ye
Çar weraqe ye
Ê ka bi weraqekê ez karim çi bikirim he
Hema min dî perê destê xwe vir viran serê min û got
Wûlan perê te serê te bixwe Te sedeqe bidî weke însanan bide

Ez şaşo maşo bûm Min li dora xwe nêrî ên ku bi me dikeniya jî hebûn Qederekî ez fikirîm û min go weleh parsek mafdar e Berî vê halê ku te wereqek dida wan qe nebe karîbûn avek an nanek jixwe re bikirîna Ez karim bêjim ji vê tunebûnê yê îşê wan xirabûye di serî de parsekin

Kes nema gunehê xwe dide kesî yaho Îja min biryar stand Min go ji îro pêve ku parsek hate pere xwast an di binya du wereqa ezê nedim an jî ezê jê dûr bikevim birevim

Meriv nizane tabana ku carek dinê ez lêdanê jî bixwim Meriv xwe biparêze başe lo Îja heyra temiya min li we gişa hûn jî wekî min bikin Nebî nebî hûn wereqekî nedin kesî ha

Min serê we êşand lo Ka ez xatirê xwe bixwaz im Heyra de bi xatirê we Bimînin di xêr û xweşiyê de