Nuran Ağırnaslı: 68 kuşağının mücadelesi kadını özgürleştirdi

Muhakkak ki çok konuşuldu üstüne yazıldı çizildi ancak bir bayan gözüyle o periyodu kıymetlendirecek olursanız 68 jenerasyonu nasıl bir Türkiye inşa etmek istiyordu

Bizler kadınıyla erkeğiyle çoğunlukla taboo heat porno erkeklerdi daha adil daha paylaşımcı eşitlikçi bir dünya hayali ya da ütopyasıyla yola çıkan genç insanlardık

68’in en vurgulu yanı tüm dünyada eş vakitli ve bilhassa üniversitelerde oluşum gösteren devrimci teach that bitch porno hareketlenmelerdir Tıpkı vakitte sanata duyulan ilgi öğrenmeye gayret etmeye yönelik uğraş dinlenen müzikler donanımlı ve entelektüel kişilikler 68 nesli devrimcilerine eşlik etmiştir

68 jenerasyonunda bayan olmak nasıldı 1968 ile 1972 yılları ortası Denizlerin idamına kadar bayanlar nasıl bir süreçten geçti

O yıllarda özel bir bayan bakış açımız yoktu Bugünkü telaffuzla söz etmek istersem kısmen erkek hükümran bakış açısı vardı da diyebiliriz Hatta uğraş içinde olmanın yolu fazla kadınsı olmamaktan geçiyordu

Bir gün kantinde Ulaş la Ulaş Bardakçı karşılaştık ve birinci kere elbise giymiştim ve bana baktı dedi ki İskoç erkekleri üzere olmuşsun gözünü seveyim lütfen giyme bir daha

Aslında bu durum onların da bizi görmek istediği yerdi güya Şimdilerde bizim sınıfsal durumumuza tekabül eden bayanlara bakınca daha doğal olduklarını gözlemliyorum ve bu durumun da sağlıklı olduğuna inanıyorum

‘DEVRİMCİ YA DA SİYASAL ÇABAYA KATILMAK BAYANI ÖZGÜRLEŞTİRDİ’

Siz bir bayan olarak o yıllarda çaba içinde yer aldınız Bayanlar kendilerine bu uğraşta geniş bir yer bulabildi mi

ODTÜ ye girdiğimde politik bir altyapım vardı ve okula girer girmez de SFK ya üye oldum Sonrasında süreç çok süratli gelişti

Komer in arabasının yakılması ve akabinde ODTÜ’nün işgal edilmesi var Orada komünal bir alaka sürdürdük Kantin işgal edildi yemekleri kendimiz pişirip dağıtımını kendimiz yapıyorduk Kızlar yemek yapsın üzere bir durum olmuyordu Gereken bütün işler birlikte yapılıyordu

O günler ODTÜ’de bayan sayısı az devrimci bayan sayısı daha da azdı Münasebetiyle erkek arkadaşlarımızın tesiriyle giysi ve kuşamımız devrimci olmayan bayanların üslubundan çabucak ayırt edilirdi Kot kadife pantolon parka filan Fakat bunlara karşın kendini o kategoriye sokmayan kadınsı özelliklerini koruyan bayan arkadaşlarımız da vardı Fakat tercih edilenin bizimki olduğunu bilirdik Kimi vakit erkek arkadaşlarımız daha kadınsı özelliklere sahip kızlara âşık olurlardı Ama bunu yoldaşları olan biz bayanlara yakıştıramazlardı

Bizler ezilmiş bayanlar değildik uygun eğitimliydik donanımlıydık Ailemizde erkek ve kız çocuk ortasında önemli bir fark gözetilmezdi Bayanın klasik vazifesi olarak kabul edilen şeylere etrafımdaki kızlar dâhil hiçbirimiz zorlanmadık Buna rağmen ne o periyotta bayan bakış açısı ülkede mevcuttu ne de bizim onu zorlayacak ufkumuz Sol kitleselleştikçe bu durum da doğal olarak değişti Devrimci ya da siyasal çabaya katılmak bayanı özgürleştirdi gitgide

O devirde az sayıda devrimci bayanın yurtlarda kalan başka bayanlarla arkadaşlıkları da pek sağlıklı sayılmazdı Onlara biraz küçümser bir gözle bakardık Giyim kuşam dışında bir şeyle uğraşmıyorlar diye eleştiren önyargılı bir bakış açımız vardı Şimdilerde hatırlayınca bunları onların gözünde itici bir yanımız olduğunu düşünüyorum

Aslında bayanlar kendileri olarak da bayan olarak da yer aldılar 68 periyodunda Protestolarda aksiyonlarda barikatlarda cezaevlerinde sürgünde azapta bayanlar daima var oldular Erkek yoldaşlar ile daima beraberce ve hatta onların da bizlere karşı olan önyargılarını kırarcasına

O günlere dair neler hatırlıyorsunuz Aklınıza gelen olaylardan birini paylaşır mısınız

Taylan ın Taylan Özgür cenazesini almaya toplu olarak ODTÜ den Esenboğa Havalimanı’na giderken yolda spontan bir halde Ankara Marşı’ndan çevrilmiş olan dizeleri en devrimci hislerimizle ve büyük bir öfkeyle söylediğimizi hatırlıyorum

Kollarımız kopsa bile

Yüreğimiz tetik çeker

Taylan Özgür ölse bile

Adı titretmeye yeter

Yüreğimiz birer bıçak

Zorlandıkça bilenecek

Taylan Özgür ölse bile

Milyonlar var dövüşecek

Son kelamımız söylenmedi

Kavga yeni başlayacak

Taylan Özgür ölse bile

Nice Taylan lar yetişecek

SİNANLAR’IN KATLEDİLİŞİ EN BÜYÜK İKİNCİ TRAVMAMDI

İnsanların büyük acılar ve travmalarla yüzleştiği bir devirden de bahsediyoruz birebir vakitte O periyoda dair sizi en çok sarsan olayı sorsam

1971 de Efraim Elrom İsrail’in İstanbul başkonsolusu kaçırıldığında ona misilleme olarak Ankara ve İstanbul da operasyonlar düzenlendi ve birinci kere gözaltına alındım Ankara Yıldırım Bölge de 1 ay mühletle gözaltında kaldım Sinanların Nurhak ta katledilişlerini oradayken öğrendim Bu haber benim için Taylan ın İstanbul da katledilişinden sonra ikinci büyük travmadır

Devrim ve özgürlük gayretinin hiç de kolay olmadığını acı bir biçimde ve bilenerek öğreniyorduk Sevdiklerimizi kaybederken hırsla ve inançla yaşamaya ve çabaya devam ediyorduk

Sevinç Eratalay ın seslendirdiği türküde söylediği üzereydi tahminen de zihnimizin derinlikleri En yiğitlerimiz ölmüşse bile yiğitlere hamile analarımız

‘Babam Denizlerin asılmasını protesto için beni savunmadı’

Nuran Ağırnaslı Deniz Gezmiş Yusuf Aslan Hüseyin İnan ın idam edilişlerinin 50’nci yılında devrin bu simgeleşen isimlerine dair aklında kalan anılarını şöyle anlatıyor

Deniz Hüseyin ve Yusuf un idamlarında yaşananları infazlarına katılmış olan Halit abi Halit Çelenk ve Mükerrem in Mükerrem Erdoğan anlatımıyla Halit abinin konutunda dinledik

Deniz Hüseyin ve Yusuf un idam kararından sonra mahkemeler göstermelik diyerek babam Niyazi Ağırnaslı ve öbür avukatlar duruşmalara girmeme kararı almışlardı Elli küsur kişinin yargılandığı üçüncü THKO davasında tek kızdım Ali Elverdi nin başkanlığını yaptığı mahkeme heyetinden bir hâkim bu duruma biraz üzülmüş olmalı ki babama neden beni savunmadığını sormuş o da nedenini söylemiş 74 affına az bir vakit kala salıverildim ve af ilanı ile birlikte dava da düştü aslında

Bu ortada aylık bir siyasi mecmuanın birinci 10 sayısında yazı işleri müdürlüğü yaptım ve bu nedenle de tutuklandım Sağmalcılar Cezaevi bayan koğuşunda 4 ay tutuklu kaldım Tutuksuz yargılanmak üzere özgür bırakıldım Çıktıktan kısa bir mühlet sonra 12 Eylül askeri darbesi oldu 3 bayan arkadaş ve 4 yaşındaki kızımla birlikte kaldığımız konut basıldı ve 1 ay müddetince gözaltına alındık

1 5 yıl kadar TDKP davasından ve devam etmekte olan basın davalarından yargılanmak üzere tutuklu olarak evvel Selimiye sonra Metris cezaevlerinde kaldım

1982’de ana davadan tahliye kararı çıktı ve ben salıverildim Basın davasından tutuklama çıkmıştı lakin fezleke cezaevine gitmemişti Hasebiyle ezkaza salıverilmiş oldum ve kaçak durumuna düştüm Sonrasında davalar peş peşe sonuçlandı

Siz uzun yıllar Almanya da yaşamak zorunda kaldınız Nasıl bir süreçti o

Oğlum Suphi Nejat ın doğumu kaçaklık dönemimize rastlar 1988 yılında ülkeyi terk ettik daima birlikte

Başka bir ülkeye öteki bir kültüre ahenk sağlamak çok sıkıntı süreçlerdi Bizden evvel de sonra da birçok devrimci emsal süreçleri yaşadılar Almanya’da bayan gazeteci olmam iltica müracaatımın kabulünde hiçbir evrak götüremediğim halde kısa müddette kabul edilmemize ve sonrasında da iş bulmamda avantajlar sağladı

1995 yılında 141 ve 142 unsurlarının kalkmasından sonra ilticamı çekip 7 yıl ortadan sonra birinci defa Türkiye ye geldim 2004 yılında da kesin dönüş yaptım

Son kelam oğlu Nejat’tan

Deniz Gezmiş Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan ın avukatlarından Niyazi Ağırnaslı nın torunu Nuran Ağırnaslı ile Hikmet Acun un oğlu Boğaziçi Üniversitesi mezunu Suphi Nejat Ağırnaslı 2014 te şimdi 30 yaşında iken IŞİD e karşı savaşmak için gittiği Kobanê de hayatını yitirmişti

Nuran Ağırnaslı söyleşimizi oğlundan alıntılayarak bitirdi Her yürek devrimci bir hücredir hayal gücü iktidara